یک تعریف خوب تایپوگرافی ، تفاوت های ظریف در سبک متن و کاراکترها در مواد چاپی یا توزیع شده است. علاوه بر اینکه در آثار مکتوب اهمیت دارد، در زمینه های هنری و به طور کلی ارتباطات نیز بسیار مهم است. در حوزه تبلیغات نیز تاثیر بسزایی داشته است. نمونه ای از تایپوگرافی، شکل متمایز حروفی است که در نشریات قرون وسطی در انگلستان با استفاده از انگلیسی قدیم استفاده می شد. اگرچه این نوع حروف متمایز در هر نشریه انگلیسی قدیم استفاده نمی شد، اما مترادف با قرون وسطی (حدود 400-1500 میلاد مسیح) شده است و “blackletter” نامیده می شود. خوشنویسان اغلب از این تایپوگرافی فارسی استفاده می کنند. دیگر حروف چاپی مورد استفاده در آغاز چاپ غربی عبارتند از “رومی” و “مورب.” نوع مدرن تایپوگرافی حروف متمایز مورد استفاده توسط کامپیوتر اصلی مکینتاش، شیکاگو است.
نمونه های تایپوگرافی
نمونه های زیادی از یک تایپوگرافی در سراسر جهان و تاریخ وجود دارد. آنها اغلب برای دادن شخصیت متمایز به محصول و تحت تاثیر قرار دادن ایده های خاص بر روی بیننده استفاده می شوند. به عنوان مثال، تایپ فیس شیکاگو توسط یک طراح گرافیک به طور خاص برای مکینتاش اختراع شد. نمونه های دیگر تایپوگرافی عبارتند از:
Comic Sans – این حروف sans-serif در سال 1994 توسط مایکروسافت ساخته شد. به طور خاص به معنای آسان خواندن بود، به همین دلیل است که به طور گسترده توسط مربیان، به ویژه برای کودکان استفاده می شود.
Helvetica – این تایپوگرافی هنر عمداً برای تحت تأثیر قرار دادن طراحی شده است. در سال 1957 برای جلب توجه به سبک بین المللی که سبک سوئیسی نیز نامیده می شود، فرموله شد. امروزه سیستم متروی نیویورک به طور انحصاری از Helvetica برای تابلوهای خود استفاده می کند.
تاریخچه تایپوگرافی
معنای کار تایپوگرافی به اولین کلمه نوشته شده برمی گردد. در آغاز نگارش غربی سه نوع حروف اصلی وجود داشت: حروف سیاه، رومی و ایتالیک. هر یک به طور برجسته توسط خوشنویسان مورد استفاده قرار می گرفت، و زمانی که چاپ اختراع شد، بلوک های چاپی بر اساس این حروف چاپی پرکاربرد الگوبرداری شدند. Blackletter، رایج ترین شناخته شده ترین این حروف، به دلیل تمایل به ترویج استانداردسازی نوشتار در سراسر امپراتوری کارولینژ ایجاد شد. Blackletter حروفی بود که برای خلق کتاب مقدس یوهانس گوتنبرگ استفاده شد، اولین تلاش چاپ موفق شناخته شده در جهان غرب. شکل خط شکسته سیاه‌نامه به خط رسمی حاکمان بسیاری از کشورها تبدیل شد، در حالی که مواد چاپی به تدریج از سیاه‌نامه کمتر و کمتر استفاده می‌کردند.
