رنگ به عنوان جنبه ای از اشیا تعریف می شود که به دلیل کیفیت های متفاوت نور منعکس شده یا ساطع شده توسط آنها ایجاد می شود. برای دیدن رنگ، باید نور داشته باشید. هنگامی که نور به یک جسم می تابد، برخی از رنگ ها از جسم خارج می شوند و برخی دیگر توسط آن جذب می شوند. چشمان ما فقط رنگ هایی را می بیند که منعکس شده یا منعکس شده اند. اولین کسی که ارتباط بین رنگ و نور را کشف کرد دانشمند سر اسحاق نیوتن بود.
علم رنگ: منشور ایزاک نیوتن
نور سفید خالص، مانند نور خورشید، از رنگ های قابل مشاهده تشکیل شده است. سر اسحاق نیوتن این را در سال 1666 با عبور یک پرتو نور از یک منشور کشف کرد.
این دانشمند مشهور انگلیسی در آن زمان 23 سال داشت. او مجبور شد بیش از یک سال از دانشگاه کمبریج در خانه بماند زیرا طاعون که اروپا را فرا گرفته بود آن را بسته بود. در این دوره بود که نیوتن آزمایشات طیف معروف خود را انجام داد. او برای کاهش حوصله قرنطینه، پرده‌های اتاق تاریک خود را سوراخ کرد تا تأثیرات نوری را که از یک منشور عبور می‌کند مطالعه کند.
نور به همان پیشروی رنگ هایی که در رنگین کمان طبیعی یافت می شود، جدا شد.
اگرچه او بی نهایت رنگ ثانویه را در این طیف یافت، اما نیوتن می خواست نشان دهد که فقط هفت رنگ اصلی وجود دارد، دسته بندی رنگ مانند هفت سیاره شناخته شده و هفت نت موسیقی در مقیاس دیاتونیک. او قرمز، نارنجی، زرد، سبز، آبی، نیلی و بنفش را شناسایی کرد. این نیز مطابق با هفت طبقه رنگ ارسطو بود که به نظر او همه ترکیبی از سیاه و سفید بودند.
با استفاده از منشور دوم، نیوتن نشان داد که هر سه رنگ اصلی در طیف تک رنگ است – یعنی از یک طول موج واحد و منحصر به فرد تشکیل شده است که نمی تواند بیشتر به رنگ های دیگر جدا شود.
